من چرا وبلاگ نویس شدم

سال 90 بود.ما از مکه اومده بودیم وطبق معمول مادر شوهره  علیرغم تمام تلاس من برای جلوگیری از تنش باز یه اتیشی سوزوند دعوایی راه انداخت یعنی تاریخ نشون نداده تو خونه ما یه دلخوشی باشه واین کوفتمون نکنه (از به دنیا اومدن بچه ها گرفته تا جشنهای تولدعروسی بچه هاوحتی تولد نوه هاو...)من دیگه خیلی بهم برخورد که تواین سنم این دست از سر من برنمیداره وحسابی زدیم به برجک هم ومن همش به شوهرم غر میزوم که مامانت ال کردو بل کرد تا اینکه یه روز خسته شد وگفت اینا رو به من چرا میگی برو به خودش  بگو من اگه دخالت کنم متهم به زن ذلیلی میشم  گفتم بابا جون مگه مامانت میذاره  ادم حرف بزنه یه قشقرقی به پا میکنه که بیا وببین وبعد از اینکه دعوا بیخ پیدا میکنه میگی چرا گفتی!.گفت بنویس بده من ببرم براش چون میدونست حق با منه ....... من نشستم وهر چی تودلم بود نوشتم چندین بار خوندم دادم بچه ها وحاجی هم خوندن عجیب سبک شدم واحساس کردم که این حرفا یه مشت حرفای خاله زنکی وبی ارزش هستن .نامه را ندادم ودیگه غر هم نزدم واز اون به بعد هم هروقت دل گیر میشدم باز نامه مینوشتم وبعد  به توصیه خواهرم به فکر نوشتن وبلاگ افتادم.البته قبل از اون هم خیلی وبلاگ میخوندم ولی بقول اون دوست عزیز فکر میکردم اینکار مال جووناست. من اگه اینجا زیاد از گذشته مینویسم بر من خرده نگیرید وفکر نکنید من ادم کینه ای هستم مینویسم تا بعد فراموش کنم  .

تاریخ : سه شنبه ششم آبان ۱۳۹۳ | 9:34 | نویسنده : زرین |

این متن را از آرشیو وبلاگ قبلی کپی کردم.امروز که ارشیو را مرور میکردم متوجه شدم که یازده مرداد پارسال اولین روز وبلاگ نویسی من بوده ومن یادم رفته برای خودم جشن بگیرم.واقعا گشودن درهای این دنیای مجازی وپیدا کردن دوستایی مثل شما جشن گرفتن داره.

******ممکنه بزودی برگردم به بلاگفا